Sukcesy małe i duże

Ostatnio stwierdziłam, że za mało doceniam mojego psa. A postępy zrobiła ogromne. Dużo dał wyjazd do Warszawy, gdzie bardziej zsocjalizowała się z drużynowymi psami. Widać to na treningach, już się tak nie boi.

Drze koparę razem z innymi, zdarzy jej się odszczeknąć jeśli coś nie pasuje, a co najważniejsze PRACUJE. Pamiętacie jak pisałam, że Lilu nie potrafi nic robić jeśli obok niej jest pies? Zwykle była wtedy zagubiona i nie wiedziała co robić. Ten problem powoli odchodzi w niepamięć :)
 

fot. Michał Rendak, uwielbiam, uwielbiam jej technikę skoku ;)

Dużo też dała zmiana piłki na mniejszą, Lilu teraz biegnie po nią i ma fun, a nie na zasadzie "ok, przyniosę, ale tylko dlatego, że mi karzesz". BIEGNIE, biegnie do piłki, nie idzie! Cieszy się, polubiła treningi, gdybyście widzieli, co ona robi, gdy przed wyjściem biorę torbę i zakładam jej szelki... WARIAT! :D

fot. Michał Rendak

Dalej ma problem z boksem, bierze z niego piłkę, ale nie obraca się jednocześnie. Nie można mieć wszystkiego, z czasem się nauczy ;)

Dalej jest małym Lilaczkiem, dalej ma swój charakterek, ale nieprawdopodobne dla mnie jest to, jak ona się zmienia. Gdybym kiedyś usłyszała, że będzie się tak zachowywać... "Co, Lilu? Haha nie, niemożliwe!" ;) Osiągnęła MISTRZOSTWO, mistrzostwo w zaskakiwaniu mnie.

Ciekawi mnie, jak będzie wyglądać jej praca za rok, dwa, trzy... Czy jej charakter się zmieni, czy będzie bardziej otwarta na inne psy... A może będzie już się z jakimś bawić? Nie wiem, ale cieszę się, że do mnie trafiła i że dane nam jest żyć razem. Razem do przodu!

fot. Michał Rendak